Zoekresultaten
In deze rubriek, speciaal voor onze nieuwsbrief, stellen we ieder half jaar aan een speler van een Nederlandse doedelzakband de vraag wat hij of zij zou doen als je een jaar lang Minister van Doedelzaken bent; wat wordt het belangrijkste actiepunt? Waar richt je je op? En wat is jouw belangrijkste wapenfeit als het jaar om is? In deze editie is het woord aan drummer en voorzitter van City of Apeldoorn Pipes and Drums, Wilbert Mengerink.
Als je denkt dat spelen in een doedelzakband al bijzonder is, dan heb je het mis. Sommige pipers en drummers hebben in relatie tot het muziek maken nog een specifieke interesse ontwikkeld die de moeite waard is om in de schijnwerpers te zetten.
De aankoop van het banduniform, zoals de kilt, jacket, sporran, ghillie broques, kilt hose en glengarry, is een flink deel van een jaarlijkse bandbegroting. Toch begin ik me steeds meer af te vragen waarom bepaalde bands nog haar leden nog in kilt en toebehoren steken.
Na meer dan dertig jaar actief te zijn op het internet en ongelofelijk veel uren te hebben besteed aan zoeken naar informatie, weet ik één ding zeker. Als de informatie niet in een officieel archief of bibliotheek is opgenomen, dan is het op een bepaald moment verdwenen. Gelukkig hebben we mooie naslagwerken in boekvorm. Uit de bibliotheek van het Ministerie van Doedelzaken kozen we ’50 Jaar Dutch Pipes and Drums’ en ‘In touch with the Dutch’.
The Pipes of War’ zou verplicht leesvoer moeten zijn voor iedereen die meer wil lezen over de rol van de doedelzak in het leger en de offers die zijn gebracht tijdens de Eerste Wereldoorlog. Naast een opsomming van vele namen, bevat het ook veel informatie over de geschiedenis van de doedelzak in Schotland, Ierse invloeden, de rol van de pipes binnen het leger en het dagelijks leven of de opleiding van de pipers. Ook gaan de auteurs kort in op de aanwezigheid van pipers in Nederland…
Als je denkt dat spelen in een doedelzakband al bijzonder is, dan heb je het mis. Sommige pipers en drummers hebben in relatie tot het muziek maken nog een specifieke interesse ontwikkeld die de moeite waard is om in de schijnwerpers te zetten.
Toen ik in 2015 stopte als lid van een pipe band, waar ik vijftien jaar drum major was geweest, dacht ik dat het met mijn carrière als ‘man met de stok’ snel zou zijn gedaan. Want wie had behoefte aan drum major zonder band? Maar ik had niet kunnen bedenken dat ik het als verenigingsloze drum major drukker zou krijgen dan ooit. Waarom ben ik elke keer het haasje? Is er een gebrek aan drum majors?
In deze rubriek, speciaal voor onze nieuwsbrief, stellen we ieder half jaar aan een speler van een Nederlandse doedelzakband de vraag wat hij of zij zou doen als je een jaar lang Minister van Doedelzaken bent; wat wordt het belangrijkste actiepunt? Waar richt je je op? En wat is jouw belangrijkste wapenfeit als het jaar om is? In deze editie is het woord aan doedelzakspeelster, gediplomeerd instructrice en orthopedagogisch muziekdocente, Annemieke van Doesburg.
Als je denkt dat spelen in een doedelzakband al bijzonder is, dan heb je het mis. Sommige pipers en drummers hebben in relatie tot het muziek maken nog een specifieke interesse ontwikkeld die de moeite waard is om in de schijnwerpers te zetten.