In deze rubriek, speciaal voor onze nieuwsbrief, stellen we ieder half jaar aan een speler van een Nederlandse doedelzakband de vraag wat hij of zij zou doen als je een jaar lang Minister van Doedelzaken bent; wat wordt het belangrijkste actiepunt? Waar richt je je op? En wat is jouw belangrijkste wapenfeit als het jaar om is? In deze editie is het woord aan drummer en kersvers NOvDB bestuurslid Jelle Calsbeek:
“Als ik Minister van Doedelzaken zou zijn…”
dan zou ik… Die vraag heb ik mijzelf, sinds de eerste plaatsing van deze column, al meerdere malen gesteld. En eerlijk gezegd is het antwoord best lastig te geven. Er is zoveel waar ik iets aan zou willen doen en veel daarvan zijn door eerdere ‘Ministers van Doedelzaken’ ook al aangehaald: van de nut en noodzaak van de NovDB, het probleem van het werven van nieuwe leden tot aandacht voor het muzikale niveau van de pipers en drummers in Nederland. Daarom denk ik dat het nu eigenlijk tijd is voor een gestructureerde en gecoördineerde aanpak. En ja, voor een dergelijke beleidswijziging, of in het politieke jargon “koerswijziging”, is een Minister van Doedelzaken nodig om de regie in handen te nemen.
Ten eerste zal de Nederlandse Organisatie van Doedelzakbands, samen met alle pipe bands en andere betrokken personen in Nederland, moeten bepalen waar we als Nederlandse Doedelwereld willen staan over 5 jaar. Als Minister zou ik mij er hard voor willen maken dat we in heel Nederland een mooie verdeling van pipebands hebben die zelfstandig het fenomeen van Schotse doedelzakmuziek op een goed niveau ten gehore kunnen brengen. Hiertoe zal de NovDB als coördinerende organisatie een beleid moeten ontwikkelen waardoor opleiding, samenwerking en promotie ondersteund kunnen worden.
“Een stimulerend pakket aan maatregelen”
Ten tweede zou ik als me als Minister van Doedelzaken er hard voor maken dat er een stimulerend pakket aan maatregelen komt om voor hen die dat willen een jaarlijkse kalender van competities voor pipe bands, solo spelers, drum majors en meer, om zowel het niveau, het delen van de ervaring als de samenwerking binnen het wereldje te versterken en stimuleren. En hoe we dat moeten doen? Daarvoor kunnen we ook best eens kijken wat er gebeurt binnen andere muziekgenres in ons land. Natuurlijk, we kijken wat er in het “heilige” Schotland gebeurt, maar die hebben natuurlijk wel een genetische en culturele voorsprong. Maar onze eigen culturele achtergrond kent ook een heel sterk muziek-dna, en daarin is de muzikale opleiding en het meedoen aan competities goed ingebakken. Daar kunnen we als kleine speler qua muziekstroming veel van leren, maar het houdt wel in dat we onderling meer moeten doen aan het uitwisselen van kennis en ervaring, en samenwerking moeten zoeken waar dat nodig is.
Ten slotte, al voortbordurend op het vorige, als we er iets van willen maken en niet willen dat we uiteindelijk door de rest van de bevolking worden weggezet als stelletje mafketels die wat kattegejank uit die rare instrumenten halen, zullen we er samen aan moeten werken dat we een positief beeld uitstralen en geluid laten horen. Pas dan zullen we ook mensen aantrekken die lid willen worden en willen leren hoe je een tenor drum speelt, wat het is om een Great Highland Bagpipe te spelen of de finesses van Scottish Snare Drumming onder de knie willen krijgen. Dat dit niet alleen om de kilts gaat, maar ook om het plezier van samen muziek maken. En daarvoor is er een beleid nodig dat niet alleen aandacht besteedt aan de kwaliteit, maar ook aan de promotie van de Schotse doedelzakmuziek. Daartoe zullen instanties als het Ministerie van Doedelzaken, Pipeband.nl, Piping School of The Netherlands, The Holland Massed Pipes & Drums samen met de Nederlande Organisatie van Doedelzak Bands moeten optrekken.
Nou wil het toeval dat deze Minister sinds kort is toegetreden tot het bestuur van de NOvDB en ook kan toezeggen dat hij zich daadwerkelijk voor de bovengenoemde punten gaat inzetten. Graag zou ik dit samen doen met de lezers van deze column, want alleen kan ik, noch de NOvDB, weinig voor elkaar krijgen.
Jelle Calsbeek (1968) is al sinds zijn vroege jeugd met muziek bezig. Begonnen zoals zovelen met de blokfluit werd het later koper waarop gespeeld werd in een harmonieorkest en werden verschillende muziek diploma’s behaald.
Nu is hij reeds sinds 34 jaar bekend met het ‘doedelzakwereldje’. Tijdens zijn studie in Leeuwarden werd hij overgehaald om als Bass Drummer mee te doen bij een kleine pipe band die werd opgezet door studie vrienden. Onder het mom van: “jij bent degene van ons die het best kan dansen, dan kan je ook vast wel maat houden”, werd het avontuur met Excalibur ingezet.
Nadat de band uit elkaar was gevallen omdat ieder zijns weg ging, werd Jelle een aantal jaren later gevraagd de tenor of bass op te pakken bij The Wandering Pipers in Leeuwarden. Deze band werd in 2016 omgevormd naar de The Cape Breton Highlanders of Friesland, een band die probeert de nagedachtenis aan de Canadese bevrijders levend te houden. Tijdens de COVID-periode in 2020 is Jelle zich gaan toeleggen op de Snare Drum. In alle bands heeft Jelle zich met bestuurs- en beleidszaken bezig gehouden, maar ook buiten de muziekwereld heeft Jelle verschillende bestuursfuncties vervuld in verenigingen en stichtingen. Sinds 13 mei 2023 is Jelle toegetreden tot het bestuur van de NOvDB en heeft hij de taak van secretaris op zich genomen. In die rol zal hij zich de komende jaren actief gaan bezighouden met het beleid van de organisatie.
