In deze rubriek, speciaal voor onze nieuwsbrief, stellen we ieder half jaar aan een speler van een Nederlandse doedelzakband de vraag wat hij of zij zou doen als je een jaar lang Minister van Doedelzaken bent; wat wordt het belangrijkste actiepunt? Waar richt je je op? En wat is jouw belangrijkste wapenfeit als het jaar om is? In deze editie is het woord aan doedelzakspeler en voorzitter van Venlo Caledonian Pipe Band, Peter Korzilius:

“Als ik Minister van Doedelzaken zou zijn…”

Wat een leuke stelling. Altijd al gehoopt eens minister te worden. Bij onderstaande tekst ga ik er dan ook van uit dat ik een legertje ambtenaren tot mijn beschikking heb en natuurlijk ook voldoende budget. Pas dan kun je naar tevredenheid regeren. Als ik er de kans toe krijg zou ik graag twee zaken willen oppakken in mijn regeerperiode. Niet te veel hooi op je vork nemen met de kans dat alle taken falen.

Jaarlijks terugkerende evenementen

Mijn eerste punt van aandacht ligt op de jaarlijks terugkerende evenementen. Uiteraard willen we jaarlijks een Nederlandse outdoor competitie en daarnaast een indoor competitie voor onder andere minibands, trio’s, kwartetten of kwintetten. Bands die aan competities meedoen werken hard aan de kwaliteit van het samenspel, maar zeker ook aan die van individuele muzikanten. Als een van de speerpunten zou ik het evenement proberen interessant te maken voor het publiek. Daarmee doel ik niet uitsluitend op vaders en moeders en andere direct betrokkenen langs de kant, maar daadwerkelijk publiek van buitenaf. We zien twee prachtige voorbeelden om ons heen:

1. De Belgische competitie Schots Weekend in Alden Biesen. Het is groots opgezet met veel vermaak voor iedereen met kraampjes, een biertent, dansers, schapen drijven, drum major competities enzovoort, enzovoort. Het evenement duur twee dagen en er is veel publiek aanwezig.
2. Music Show Scotland. Helaas worden er op dit moment geen shows meer opgevoerd, maar het trok duizenden en duizenden toeschouwers die de tent keer op keer hebben afgebroken. Dit onder meer dankzij uitgekiende arrangementen, veel professionele muzikanten naast de pipers en drummers en zeker ook dankzij Highland Valley Pipes and Drums en de familie Beerten. Ik mocht er van 2016 tot 2023 deel van uitmaken en ben daar heel trots op.

Terugkomend op de competities zou ik er voor willen zorgen dat zo’n evenement ook voor niet-competitie bands interessant wordt. Voer een zogeheten graad 5 weer in, maar ook een extra graad voor bands en groepen die uitsluitend een beoordeling willen krijgen en geen behoefte hebben aan een ranking. Een soort van recreatiegraad waarvoor weinig of geen regels worden toegepast. Laat zien en horen wat je wilt binnen een zekere tijd. Thats all. De judge maakt een sheet met opbouwende opmerkingen.

Afsluitend over dit punt: speel een beetje met de volgorde. Niet altijd graad 4, 3, 2 en open in die vaste volgorde. Begin steeds weer anders, bijvoorbeeld eerst de open graad, dan graad 4 dan de niet-competitie bands.

Gradatie

Mijn tweede punt van aandacht tijdens mijn regeerperiode heeft betrekking op de gradering van competitie bands, en meer specifiek de promotie en degradatie systematiek. In Schotland is dit (natuurlijk) perfect geregeld. Wij, als Venlo Caledonian Pipe Band, werden in juni dit jaar Europees Kampioen in Aberdeen in graad 4B en zijn daar super trots op. Vervolgens ontvangen we een schrijven van de Scottish Pipe Band Association dat we bevorderd zijn naar graad 4A. Geweldig nieuws en wederom enorm trots. Voor ons betekende het dat we met de muzikale leiding van de band hebben gesproken en hebben gesteld dat het niveau omhoog moest, een “notch up”. Iedereen, echt iedereen binnen de band, voelt dit tot op de dag van vandaag. Meer oefenen, andere, moeilijkere tunes en meer repetities. We hebben het er allemaal voor over.

Maar toch goed om even over te denken. In Nederland hebben we geen graad 4A en 4B. Toch zouden we dit best kunnen invoeren zodat we in lijn zijn met wat er in Schotland gebruikelijk is. In Nederland hebben we totaal geen werkende systematiek van promotie en degradatie. De band die zich ergens in een graad bevindt, blijft daar en vindt het kennelijk best. Vroeger was er binnen Nederland nog een technische commissie die zich bezig hield met techniek en de gevolgen daarvan.  Als minister van Doedelzaken zou ik graag die technische commissie weer nieuw leven willen inblazen, zodat zij jaarlijks de kwaliteit van bands in Nederland kan beoordelen aan de hand van resultaten behaald op competities en uit eigen ervaringen. Vervolgens kunnen zijn aangeven in welke graad deze bands in het volgende seizoen dienen uit te komen.

Wie moeten dan de posities in deze commissie bekleden? Denk hierbij aan mensen die qua kennis, ervaring en leeftijd daarvoor in aanmerking komen. Dit zouden mensen moeten zijn die niet direct aan een band gebonden zijn. We kennen ze allemaal wel: Richard, Josien, Carel, Robbert, Kees, en zeker ook anderen.
Dit om te bereiken dat bands zich blijven door ontwikkelen, maar ook ter voorkoming van bands die oneindig lang in een graad blijven hangen zonder deugdelijke toetsing van kwaliteit. Het zou een stimulans moeten zijn om scherp te blijven en door te oefenen.

Tot slot wil ik dit nog even kwijt: er zijn veel doedelzak spelende en drummende enthousiastelingen in Nederland. Laten we hen omarmen en stimuleren om aan bijeenkomsten, competities en dergelijke deel te nemen. Zonder spanning en zonder ranking wanneer ze daar geen behoefte aan hebben of er door worden afgeschrikt. Het gaat al goed in Nederland. Tegenwoordig zijn er al veel meer muzikanten dan toen ik ben begonnen, back in 1964. Maar ik blijf nog steeds met veel trots deel uitmaken van de pipe band gemeenschap.